11 Ocak 2010 Pazartesi

Apansız Karanlık

Dumanları akar
Gözlerinden deliliğin,
Sisleri basar
Eteklerine…
Yorulur koşuşturmacanın K’sı.
Aynalar dolanır ayaklarına
Sisli, puslu aynalar,
Çarpılmış yüzünün
“Delilik Dağları” ından…

Kuyular çekilir sudan,
Korkuya yansıyan sözcüklerin
Titrek fısıltılarından
Akar
Gecenin tohumuna…
Tüneller yapar bir dev.
Ölüme giden tüneller…
Kuyular ve tüneller
Gecenin bekçisinden sorulur.
Rüyalara hükmeden;
Başka bir zamandan
Kapılar koparıp koyar önüne.

Noktalar dökülür
Yarım kalmış cümlelerden….
Yarım kalmış
Bir geceye doğar güneş.
Ve gündüz
Apansız kararır.

4 yorum:

Nitra dedi ki...

ben yazamıyorum böyle şeyler, derinlik mi yok ne yok bende anlamıyom ki?

Tuçe Köngül dedi ki...

İlhamını doğru yerden almıyorsundur belki? :)

Nitra dedi ki...

senin önerin de mümkün tabii, benim tarzım biraz değişik.

Tuçe Köngül dedi ki...

Değişik tarz iyidir..;)