24 Ekim 2011 Pazartesi

Soğuk Nefesim

Nefes alamıyorum Tanrım.
Ve yanımda
kıpırdamadan yatıyor
nefes almayan arkadaşım.

Üzerimizde binlerce hayat.
Ben
ikimizin yerine de
nefes alabilir miyim?
O
ikimizin yerine de
ölebilir mi?

Gece soğuk Tanrım.
Arkadaşımın üzerini örtebilir miyim?

Öpme Sevgilim

Ellerimden tutma
Tutma ki düşeyim.
Uçurumlarından
titreyişlerimin...
Gözlerime bakma sevgilim
Bakma ki öleyim.
Öleyim başka diyarlara...
Dudaklarımdan öpme
Öpme ki susayım,
Seni seviyorumları yutayım
Sevmeyişlerinden bedeninin.

Kendini sarma,
Sarılma sımsıcak kollarınla bana!
Bırak!
Bırak öleyim!
Öleyim ki gideyim
Hiç sevilmemişlerin yanına...

Son

Bir kız vardı
Belki duydunuz,
Belki bilirsiniz.
Sadece sevilmek istedi.
Herhangi birinden değil,
Birinden...
Kimbilir,
Belki de en büyük hatası
buydu.

Ve vazgeçti,
sevilmekten...
Sevilmeyi beklediğinden.
Buydu belki de
en büyük hatası...

Saklayıp kaldırdı
Tüm sevgi sözcüklerini...
Kilitler vurdu üzerine.
Bu oldu
belki de en büyük hatası...

Yorulmuştu çünkü beklemekten
Bir ağaç kenarında üşümekten...
Ve bıraktı kendini,
Artık sadece
düşüyordu.
Belki de her şeyin sonu
bu oldu.