Karanlık bir tünelde ıslak adımlarla yürüyorum. Sular damlıyor her yandan... Ağlıyorum... Üşüyorum... Yalnızım... Yalnız kalmak istiyorum.
Her şeyden uzaktayım. Hüzün tarlalarında amaçsızca dolanıyorum. Çaresizlik koyuyorum adını doğan her günün...
Buraya isteyerek gelmedim. İsteyerek kalmıyorum. Görünmeyen zincirler bağlıyor her yanımı... Zamanın hüzün tarlalarında tutsağım...
Dokunsan kanıyor tenim... Kandan şelalelerin diyarından besleniyor ruhum... Ağzımdan, gözlerimden kanlar fışkırıyor. Kimse görmüyor. Kimse...
Uyanmamak üzere yatıyorum.
2005
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder