Senin durduğun yerde koşuyorum.
Doğduğun yerde batıyor varoluşum.
Karanlığında ışıldıyorum.
Sen nefes alırken ben kanıyorum.
Buz gibi ölü bedenim,
kıpırtısız yatıyorum, koştuğun yerde.
Kırılamayacak bir döngünün eşiğindeyiz.
Yeniden doğuyor ruhumdaki karanlık.
Sis gibi sarıyor bilincimi...
Bu gelen sen misin?
Elimi kolumu bağlayan usulca...
Bu gönüllü tutsaklığa kaybedişim,
ölüme dirilişim...
Sessiz titreyişimde uyanıyor Ay...
Kadınlığımın çığlıkları hapsoluyor zamana...
Senin durduğun yerde duramıyorum.
Yılan kuyruğunu bulmak üzere...
Seni duyuyorum ama tutamıyorum.
Sen doğarken ben batıyorum.
Ve yılan kuyruğunu yuttuğunda
Yenilecek miyiz bu döngüye,
Yoksa kazanacak mıyız?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder